Vrijdagavond 19u.
Ik zit klaar voor mijn PC met mijn flesje Pere de Moncada (cava, rosé, of course) en mijn potje doritos. Tijd voor de nieuwjaarsreceptie van Sensoa Positief en de jaarlijkse speeches om terug te kijken op 2020 en vooruit te blikken op 2021.
Wat zei je dat mooi Sandra:
Wat een jaar! Of, mijn nieuwejaarswensen voor ons allemaal.
Wat een jaar hebben we erop zitten! Wat een jaar hebben we erop zitten met elkaar!
We hebben geteamst, gezoomd en gewherebied dat het geen naam had. We hebben elkaars interieur leren kennen, huisdieren en kinderkamers. We hebben gezocht online in en gevonden in de CoronaFAQs. We hebben gewebinard, gemute en geblurd dat het een lieve deugd was. We hebben gecoronaproofed, gelockdowned en gehuidhongerd. Samen gesputterd tegen de curve en de digitale dwang, ontwenningsverschijnselen van ons vorig leven compassievol met elkaar gedeeld. We hebben nieuwe vrijwilligers en collega’s verwelkomd, namen van stagiairs van buiten geblokt en getreurd om collega’s die vertrokken. We hebben gelachen met elkaars uitspraken en neushaar, ons bekwaamd in liplezen of om beurten geroepen ‘uwe micro staat nog af!’. We hebben onze profielen getagt en een online golf van Rode Lintjes veroorzaakt. We hebben knooppunten met elkaar gedeeld om de Coronasleur te lijf te gaan, elkaar gesteund als het effe te veel werd, samen gehuild als we echt diep zaten. Gerouwd om mensen met hiv die niet langer onder ons zijn. En we zijn weer opgestaan en door gegaan, zoals het ons siert.
Wat een jaar hebben we erop zitten met elkaar...of was het nu zonder elkaar? Volgens Tinneke Beeckman was het inderdaad een zonder-ling jaar.
We hebben gemist.
We hebben gemist om elkaars bokes aan de lunch te beoordelen, een pattéke met moyonaise te eten na de info-avonden. We hebben gemist om ‘goeiemorgen’ te roepen tegen volle eilanden en even veel keer ‘goeiemorgen’ terug te horen, we hebben gemist om samen de kou te trotseren tijdens acties rond Wereldaidsdag en achteraf samen aan een tasje koffie te slurpen in de keuken van Sensoa. We hebben gemist om elkaarsverhalen, wedervaren en projecten te zien evolueren, elkaars successen te delen, het uit te proesten met elkaars flaters aan het koffiemachien. We zouden bijna vergeten door dit alles dat we begin dit jaar blij waren met onze nieuwe federale regering!
Soms hebben we de zekerheid gemist dat alles wel goed zou komen. Maar ik ga Martine Tanghe geloven. Alles gaat uiteindelijk wel goed komen. Misschien moeten we ons wel wat minder zorgen maken over die onzekerheid. Of, om het in de woorden van Josse De Pauw te zeggen:
Het is zo jammer dat we de twijfel
geen eerbiedwaardiger plaats geven
in deze gemeenschap, deze maatschappij.
Alles wat we hebben komt voort uit een vraagstelling…
Die twijfel heeft ons ver gebracht, veel verder dan de zekerheden.
Alles is voortgekomen uit een soort alertheid die niet op een
einddoel is gericht, die onderweg nieuwsgierig rond blijft kijken…
Dat is wat ik ons toewens: de moed om te twijfelen en de nieuwsgierigheid om te ontdekken. Dat en de tijd nemen om veel in de verte te turen, want dat is goed voor onze hersenen.
(Sandra Van den Eynde Coördinator afdeling Kwetsbare Groepen / Beleidsmedewerker Preventie hiv & soa)
En dan even bijkletsen. wat waren highlights uit 2020. Om het dan te hebben over wandeltips, leuke musea en theater-en operatips voor 2021. Of liever een gezelschapsspelletje zoals Hondopoly. Het kwam allemaal aan bod naast de traditionele wensen.
En nu zit ik hier deze tekst te schrijven met een leeg flesje cava en nog een half kommetje chips. Genietend van dat uurtje samen-zijn al was het via beeld. Ja, het was anders, zo via teams en zonder knuffels. Noem het onwennig, maar daarom niet minder gezellig!
Ik wens jullie alvast twijfel en moed tijdens het turen in 2021.
Een winterse knuffel
Wim
Reacties